Celem pracy była analiza zachowań językowych występujących w dwóch różnych typach wypowiedzi, czyli w monologu i w dialogu oraz prześledzenie funkcji zachowań mownych, która cechuje się odmienną specyfiką we wspomnianych typach przekazu. Uzyskane wyniki badań miały zostać skonfrontowane z pewnymi przekonaniami dotyczącymi polszczyzny mówionej, formułowanymi przez wielu lingwistów, według których mówienie charakteryzuje się bezwysiłkowością, mniejszą ścisłością oraz mniejszą dbałością niż pisanie, a w strukturze składniowej lub semantycznej tekstu mówionego występują zaburzenia i anakoluty. Postanowiono sprawdzić wstępną hipotezę, czy może część zachowań językowych klasyfikowanych jako niedoskonałości czy błędy, ujawnia jednak swoją funkcjonalność na poziomie interakcyjnym. Przedmiotem badania uczyniono rozmowy pochodzące z wybranych programów telewizyjnych: publicystycznych oraz rozrywkowych typu talk-show, emitowanych obecnie lub w przeszłości na antenie stacji publicznych oraz komercyjnych. O ich doborze przesądził temat, stanowiący ważny i aktualny problem społeczny, budzący w uczestnikach rozmowy duże emocje, dotyczący negatywnych postaw i zachowań, jak: nienawiść, przemoc, agresja. Praca składa się ze wstępu, dwóch rozdziałów analitycznych, wniosków oraz bibliografii. We wstępie opisano cel, przedmiot i strukturę pracy. Scharakteryzowano materiał badaczy, a także metodę jego opracowania. Przedstawiono zagadnienia teoretyczne, do których zaliczyć można stan badań nad ustną odmianą języka, stan badań nad rozmową, a także różne ujęcia kształtowania się wypowiedzi ustnej. We wstępie omówiono pojęcia: funkcji, regulacji, zachowań językowych, wypowiedzi telewizyjnych, a także oficjalności. Pierwszy rozdział został poświęcony opisowi organizacji partii monologowych w rozmowach telewizyjnych. Badaniu poddano zachowania językowe mówców występujące na płaszczyźnie segmentalnej, jak: przejęzyczenia, zmiany szyku wyrazów w zdaniu, autokorekty, urwania wypowiedzi, powtórzenia, przedłużenia dźwięków, a także wyrazy retardacyjne. Scharakteryzowano również zachowania językowe obecne na płaszczyźnie suprasegmentalnej, w skład których weszły: pauzy, akcent, intonacja oraz tempo mówienia. W drugim rozdziale omówiono organizację partii dialogowych. Przebadano cztery typy zachowań uczestników rozmów, które ujęto jako: przydzielanie głosu, zabieranie głosu, utrzymywanie głosu oraz odbieranie głosu. Sprawdzono, jaką funkcję w dialogu pełnią zachowania językowe omówione w pierwszym rozdziale, gdzie przedmiotem badania były partie monologowe, niezakłócone ingerencją przeciwnika. Każdy z czterech typów zachowań interakcyjnych analizowano pod względem formy i treści wypowiedzi. Pracę wieńczą wnioski dotyczące pewnych specyficznych cech języka mówionego wyekscerpowanych z wypowiedzi monologowych i dialogowych. Przedstawiono w nich czynniki mające wpływ na organizację rozmowy, jej przebieg, złożoność zachowań konwersacyjnych mówców. W zakończeniu skonfrontowano także pewne przekonania dotyczące odmiany ustnej języka z wnioskami płynącymi z rozważań w tej pracy.