Artykuł jest próbą analizy i oceny roli zaufania w procesach decyzyjnych podejmowanych w trakcie przetargu pomiędzy grupami interesu, reprezentującymi świat pracy i biznesu. Przetarg ten często określany jest dialogiem społecznym, który na ogół definiuje się jako wszelkie formy negocjacji i konsultacji pomiędzy związkami zawodowymi i pracodawcami oraz państwem. W tej formule dialog można traktować jako narzędzie prowadzenia polityki publicznej. Pierwsza część artykułu jest krótką prezentacją związków dialogu społecznego z polityką publiczną. W części drugiej poruszony został problem zaufania, które jest warunkiem koniecznym dla wysokiej jakości i skuteczności prowadzenia dialogu społecznego. Owa jakość i skuteczność dialogu wiążą się z ceną, jaką uczestnicy muszą zapłacić za udział w dialogu i jego efekty. Mówimy w tym wypadku o kosztach transakcyjnych. Z rozważań w części trzeciej wynika, że zaufanie w istotny sposób przyczynia się do obniżania tych kosztów. Opracowanie kończy się prezentacją wyników badań prowadzonych wśród związkowców i pracodawców, których celem była, między innymi, ocena roli zaufania w dialogu.