W eseistycznym i krytycznym dorobku Stefana Lichańskiego (1914-1983) szczególne miejsce zajmują uwagi poświęcone literaturze tworzonej przez pisarzy identyfikujących się ze środowiskiem wiejskim. Charakteryzując nurt wiejski w powojennej literaturze i wskazując na ograniczenia wpływające na jego opis, krytyk podkreślał zwłaszcza ich charakter socjologiczny. Jego wypowiedzi pozostają one zresztą na tyle znaczące - tak ilościowo, jak i jakościowo - że można potraktować rozmaite formy uwag na temat "pisarstwa wsi" jako osobny nurt problemowo-tematyczny w wypowiedziach krytyka.Rozważając istotę literatury wsi jako zjawiska artystycznego i kulturowo-społecznego Lichański koncentrował się na następujących kwestiach:relacji literatury (resp. kultury) tworzonej przez wieś do literatury/kultury narodowej;jej uwikłaniach społeczno-kulturowych, zwłaszcza w epoce dogłębnych przemian, których krytyk był świadkiem i współuczestnikiem;metodologicznym instrumentarium, pozwalającym wyodrębnić i opisać immanentne właściwości literatury wsi, decydujące o jej (potencjalnej) odrębności.