Artykuł analizuje sposób, w jaki Marian Pankowski uwzględnia dziedzictwo religijne w swojej twórczości, zwracając uwagę na jego krytycyzm, inspirowany przeżytą w obozie koncentracyjnym "śmiercią Boga", oświeceniowym sceptycyzmem kultywowanym na Wolnym Uniwersytecie Brukselskim i karykaturalną wersją owego dziedzictwa, za jaką uważał wprzęganie go w emigracyjną celebrę. Owemu krytycyzmowi, motywowanemu etycznym przeżyciem Zagłady, wiarą w nowoczesne wartości i troską o jakość polskiego patriotyzmu, towarzyszy twórcza reinterpretująca religii na poziomie zarówno doktrynalnym, jak i formalnym, zwłaszcza w języku, którego religijne konotacje zostają częstokroć bluźnierczo "rozbrojone" i użyte przez autora w inwencyjny sposób. ; The article analyzes how Marian Pankowski takes into account religious heritage in his work, paying attention to its criticism, inspired by the experience of the "death of God" in the concentration camp, the modern skepticism cultivated at the Free University of Brussels and the caricatured version of this heritage cultivated by Polish emigres. This criticism, motivated by the ethical experience of the Holocaust, belief in modern values and care for the quality of Polish culture, is accompanied by a creative reinterpretation of religion at both the doctrinal and formal levels, especially in the language, whose religious connotations are often blasphemously "disarmed" and used by the author in inventive way.