ABSTRACT The aim of this study was to determine the situation of 3rd Group Turkey based immigrant mothers who have children of 0-6 year-old and their children. The study group was formed with 30 immigrant mothers living in Nicosia Surlariçi Region. The Snowball Sampling Method was used when reaching the working group. Here, at first a mother was interviewed, and then other mothers were reached either through the reference of the interviewed mother, or by a voluntary participation of another friend who knew her to participate in the study. 16 of the mothers in the working group migrated from Hatay, 7 from Mardin, 3 from Adana, 3 from Mersin, 1 from Urfa and settled in Cyprus.According to the results, it is found that most of the families migrated from Hatay and Mardin, most of them were Arabic based, some of them were Kurdish based and few were Turkish based, their first language that was spoken in the family was Turkish and most of the families were multi-child family. Most of the mothers were housewives where the others were working as cleaners and caregivers. Fathers were mostly working as a construction worker, driver, waiter, dyer etc. The results show that immigrant mothers had financial worries, they were not aware of how to raise their children, how to deal with them and their needs, they were living in the same region with the other immigrant families having a resemblance to them and their social environment consisted of the other immigrant families.   ÖZ Bu çalışma Kuzey Kıbrıs’ta Lefkoşa’nın Surlariçi Bölgesi’nde yaşayan 3. Grup Türkiye Cumhuriyeti kökenli 0-6 yaş çocuğu olan göçmen anneler ve çocuklarına yönelik bir durum tespit çalışması niteliğinde bir çalışmadır. Çalışma Lefkoşa Surlariçi bölgesinde yaşayan 30 göçmen anne ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubuna ulaşılırken Kartopu Örnekleme Yöntemi kullanılmıştır. Burada da ilk önce bir anne ile görüşme yapılmış, daha sonra görüşme yapılan annenin referansı yoluyla, ya da onu tanıyan diğer bir arkadaşının da çalışmaya katılmaya gönüllü olarak katılması yoluyla diğer annelere de ulaşılmıştır. Çalışma grubunda yer alan annelerin 16’sı Hatay’dan, 7’si Mardin’den, 3’ü Adana’dan, 3’ü Mersin’den, 1’, ise Urfa’dan göç ederek Kıbrıs’a yerleşmişlerdir. Araştırma sonucunda, ailelerin daha çok Hatay ve Mardin’den göç ettiği, büyük çoğunluğunun etnik olarak Arap kökenli, bir kısmının Kürt kökenli, çok azının ise Türk kökenli olduğu, aile içerisinde konuşulan dilin daha çok Türkçe olduğu, ailelerin çoğunun çok çocuklu aileler olduğu ortaya çıkmıştır. Annelerin çoğu ev hanımıdır, diğerleri temizlik işlerine gitmekte ya da çocuk bakıcılığı yapmaktadır. Babalar ise çoğunlukla inşaat işçisi, şoför, garson, boyacı vb. olarak çalışmaktadırlar. Araştırmadan elde edilen bulgular doğrultusunda, göçmen annelerin maddi kaygılar yaşadıkları, çocuklarının yetiştirilmesi, onlara nasıl davranılması gerektiği ve ihtiyaçlarının neler olabileceği konusunda bilinçli olmadıkları, daha çok kendi durumlarına benzer özellikler gösteren diğer göçmen ailelerle aynı bölgede yaşadıkları, sosyal çevrelerinin yine diğer göçmen ailelerden oluştuğu sonucuna varılmıştır.