Jednym z przykładów czasopism fachowych okresu dwudziestolecia międzywojennego jest „Nowa Książka. 10 zeszytów rocznie poświęconych krytyce literackiej i naukowej oraz bibliografii”. Periodyk ukazywał się w latach 1934–1939 w Wydawnictwie Księgarni Trzaski, Everta i Michalskiego w Warszawie, pod redakcją filologa, krytyka literackiego i publicysty, Stanisława Lama. Na strukturę magazynu złożyły się artykuły naukowe, działy sprawozdawcze i rejestracyjne, a także Kronika, obejmująca drobne wzmianki na temat życia kulturalnego lat 30. XX w. Na podstawie krytycznej analizy treści tej sekcji ukazano sposoby upamiętniania ludzi polskiej kultury – literatów, badaczy literatury, tłumaczy, osób związanych ze sztuką oraz jej mecenasów.W Kronice najczęściej informowano o publikacjach poświęconych wybitnym osobowościom, o badaniach prowadzonych nad ich życiem i dokonaniami, nieco rzadziej o różnych formach promocji osiągnięć ludzi kultury, a sporadycznie o ich spuściźnie. Dział zawierał również nekrologi.